I det som ved første augekast kan sjå ut som eit tilfeldig utval tekstar, ser vi etter kvart eit avgjerande fellestrekk som er høgst relevant for den samtidige scenekunsten: Det dreier seg om ein form for kamp, utkjempa gjennom estetikkens opningar og avgrensingar, og kunsten forstått som del av ein kultur- og samfunnspolitisk kamp, kor dystopien stadig støyter opp mot utopien.

Anmeldelse af 25 i Morgenbladet idag